Met de overgang van gele naar witte nummerborden en een frituur op elke hoek, weet je dat je in België bent beland. Het was namelijk weer tijd voor het jaarlijkse België toernooi. Het was tijd om ook dit jaar weer eens te laten zien wat DEO allemaal in huis heeft.
Dit jaar gingen we opnieuw naar het internationale toernooi Dibad, in het Belgische stadje Dilsen-Stokkem.
Waar de eerste al om 09:00 op zaterdagochtend op de baan moest verschijnen, kon de ander nog even rustig wakker worden onder het genot van een bakkie en smos in de kantine. Achter de bar waren de vertrouwde gezichten te zien die je jouw bestelling aanreikte gevolgd door een Belgische ‘Alstublieeffft’.
Om exact 10:15 ging het alweer over eten. Eef liet er geen gras over groeien en besloot om alvast maar te inventariseren wat iedereen als avondeten wilde. Terwijl de een op dat moment aan katerbadminton deed en nog niet aan eten moest denken, kwam de ander door met zijn keuze. Werd het pasta of pizza?
Gedurende de dag wisselden de wedstrijden zich af. Sommige gingen door naar de volgende ronde en sommige niet…
Ondertussen was Maris bezig met het uitdelen van shuttles. Omdat het dit jaar het 10e jaar was van het België toernooi, had Maris heel leuk bedacht dat iedereen een shuttle met een 10 erop kreeg en hierbij ‘Het verhaal van de shuttle’ moest verzinnen.
Wat hadden jij en je shuttle samen meegemaakt? Was het de winnende shuttle tijdens de finale, was het de shuttle die je gezelschap hield tijdens dat heerlijke Belgische biertje, of was het de shuttle die poseerde voor een foto van een zoenend senioren stel?
Misschien had de shuttle wel gezorgd dat jij de challenge van de dag haalde. Want was het jou al gelukt om uit kleermakerszit op te staan zonder je handen te gebruiken? (mocht je dit nog willen oefenen, dan raad ik je Fenna K. aan als instructrice. Die oefent dit immers iedere dag).
Het toernooi liep langzaam tot het einde van de zaterdag en dus was het tijd voor de prijsuitreiking. DEO sleepte maar liefst 3 prijzen in de wacht. Hai Ming en Raymond pakte de 2e prijs in de Herendubbel C2 en ook Rick en Marco wisten de tweede plek te veroveren in de Herendubbel B1.
De laatste prijs van de dag ging naar Eveline en Judith. Zij pakte de 1e plek in de Damesdubbel B1.
Dus… tijd voor champagne! De fles mocht mee en ging de groep rond.
Ondertussen was het avondeten gebracht door ophaalservice ‘Car en To’ (lekker bezig!) en kreeg iedereen voorgeschoteld wat hij/zij had besteld. Dit kon ook bijna niet anders met zo’n goede ‘avondeten-regelorganisatie (tot over de grens)’. Chapeau Eef en Marco (dat rijmt)!
Omdat het toernooi voor die dag was afgelopen, hield dit nog niet in dat dit ook gold voor de avond van DEO. Aangekomen in de herberg, ging het feest gewoon door.
Maar… we waren niet de enige. In de herberg verbleef ook nog ‘Het Koor’. Met een piano in iedere hoek en de carnavalsmaskers op elke tafel, nam DEO plaats bij de overige lege tafels. Hier werd Rummicub, Klaverjas, Kingse en iets van woorden raden, uit de tassen gevist.
Met 5 muziekboxen in iedere hoek, zat de sfeer er al snel in. En dit was het koor ook opgevallen. In hun mooie gala-outfit lieten ze blijken dat ze ook wel in waren voor een dansje. En zo werd de polonaise ingezet.
Wij vieren feest dus weg met de malaise, want het is weer tijd voor de polonaise!
Bezems, bolhoedjes en maskers kwamen uit de kast. En mocht de polonaise niet helemaal jouw ding zijn, dan kon je gewoon aansluiten bij de cursus volksdansen of ging je met Paul op safari.
De avond liep over in de nacht en voor sommige gold dat ze de nacht zagen overlopen in een nieuwe, mooie zondagochtend.
Dus hup onder de scrub-douche en op naar het ontbijt. Want het was tijd voor dag 2!
Rond kwart over 8 vertrok de eerste auto richting de sporthal.
De supporters bleven wat langer achter om de laatste zaken na te lopen. Zo was de een zijn halve inboedel vergeten en de ander alleen zijn jas, toch…?
In de sporthal bleek al snel dat de jas niet van DEO bleek te zijn (tevens als de foto van niemands oma). Maar naast dat er iets extra’s was meegenomen uit de herberg, bleek ook wat te zijn vergeten. Dit resulteerde in twee extra ritjes heen en weer naar de hooiberg.
Gelukkig verzachte de mooie kiekjes onderweg en het compliment van het complimenten papiertje iets wat de pijn. Daarnaast was Ton van het Koor ook weer blij!
Ondertussen in de badmintonhallen werd het steeds spannender (en warmer). Er werden een hoop finales gespeeld. De een nog spannender dan de ander.
Hier werd echter niet bij geteld en dat maakte het soms lastig. Het leek Marco dan ook een goed idee om zelf de stand bij te houden met zo een mooie app.
“Matchpoint. Wait for it. Jaaa!” Al juigent stonden de leden van DEO… o wacht even, toch niet…
Nu dan!
De DEO leden waren overal te bekennen. Op de tribune, langs de banen en in de kantine. Als apen achter het glas werd meegeleefd met de wedstrijden in de hal.
Uiteindelijk wist ook op de laatste toernooidag DEO een prijs binnen te slepen. Het was de eer aan Eveline en Rick. Zij pakte de 2e plaats in de Gemengddubbel B1.
Dan begon het weekend nu toch echt tot een einde te lopen. Op de terugweg werd nog naar traditie een burgertje weggesnackt bij de plaatselijke MacDonalds, om vervolgens afscheid te nemen en een ieder zijn weg naar huis kon vervolgen.
Het was een topweekend. Organisatie weer super bedankt en op naar volgend jaar!
